ŞİİRİN ÖNDERLERİ [ORHAN VELİ KANIK ]

 ROBENSON  Haminnemdir en sevgilisi Çocukluk arkadaşlarımın Zavallı Robenson’u ıssız adadan Kurtarmak için çareler düşündüğümüz Ve birlikte ağladığımız günden beri Biçare Güliver’in Devler memleketinde Çektiklerine. (Kasım 1937/Varlık, 15.12.1937)                                                                                                                                                                                                                                         

RÜYA   Annemi ölmüş gördüm rüyamda. Ağlayarak uyanmışım Hatırlattı bana, bir bayram sabahı Gökyüzüne kaçırdığım balonuma bakıp Ağlayışımı. (1938/İnsan, 1.10.1938)

İNSANLAR   Ne kadar severim o insanları! O insanlar ki, renkli, silik Dünyasında çıkartmaların Tavuklar, tavşanlar ve köpeklerle beraber Yaşayan insanlara benzer. (Ağustos 1937/Varlık, 15.09.1937)

BAYRAM   Kargalar, sakın anneme söylemeyin! Bugün toplar atılırken evden kaçıp Harbiye Nezareti’ne gideceğim. Söylemezseniz size macun alırım, Simit alırım, horoz şekeri alırım; Sizi kayık salıncağına bindiririm kargalar, Bütün zıpzıplarımı size veririm. Kargalar, ne olur anneme söylemeyin! (Kasım 1938/Varlık, 15.3.1940)

HİCRET I    Damlara bakan penceresinden Liman görünürdü Ve kilise çanları Durmadan çalardı, bütün gün. Tren sesi duyulurdu yatağından Arada bir Ve geceleri. Bir de kız sevmeye başlamıştı. Karşı apartımanda. Böyle olduğu halde Bu şehri bırakıp Başka şehre gitti. (Kasım 1937/Varlık, 15.12.1937)

HİCRET II Şimdi kavak ağaçları görünüyor Penceresinden, Kanal boyunca. Gündüzleri yağmur yağıyor; Ay doğuyor geceleri Ve pazar kuruluyor, karşı meydanda. Onunsa daima; Yol mu, para mı, mektup mu; Bir düşündüğü var. (Kasım 1938/Gençlik, 19.5.1938)